Judit 08
01Dat heurde Judit. Judit was ain van Merari, dij n zeun was van Ox, zeun van Josef, zeun van Uzziël, zeun van Helkia, zeun van Ananias, zeun van Gideon, zeun van Rafaïn, zeun van Akiton, zeun van Elia, zeun van Chilkia, zeun van Eliab, zeun van Natanaël, zeun van Salamiël, zeun van Sarasadaï, Israël zien zeun.
02Heur man Manasse, dij oet aigenste stam en femilie was as zai, leefde nait meer. Dou e bie t waaitmennen
03touzicht huil op schovenbinders in vlakte, kreeg e n zunnesteek. Hai kwam op bèr te laande en kwam te staarven in zien loug Betulia. Hai wer begroaven bie zien veurolden op t laand tussen Dotan en Balamon.
04Sunt dij tied leefde Judit as wedevraauw allenneg, nou al drij joar en vaaier moand.
05Op t dak van heur hoes haar ze veur zokzulm n tènt opzetten loaten. Ze was as wedevraauw aanbòid en haar n raauwklaid om.
06Aal doagen, zo laank as heur man al weg was, vastte ze, behaalve op sabbat en dag doarveur, doags veur en op nijmoan, en ook nait op feest- en hoogtijdoagen dij deur t volk van Israël vierd werden.
07Ze was n aldergloependst mooie vraauw, n sjieke verschienen. Heur man Manasse haar heur gold en zulver noaloaten, mit sloaven en sloavinnen, vij en laand. Zai beheerde dat aalmoal.
08Der was gainent dij wat op heur aan te maarken haar: ze leefde in groot ontzag veur God.
09Judit vernam wat t volk tegen bestuurders van stad zeggen duurd haar, omdat ze ale moudveren hangen loaten haren nou ze zo'n krapte aan wotter haren. En ook wat Uzzia heur aalmoal zegd haar en hou hai der n aid op doan haar, stad noa vief doag over te geven aan Assyriërs.
10 Ze stuurde heur sloavin dij over heur hebben en holden ging, noar oldsten van stad, Uzzia, Chabris en Karmi, of dij bie heur kommen wollen.
11 Dou ze bie heur kommen wazzen, zee ze tegen heur: "Bestuurders van Betulia, ik mout joe wat zeggen. t Was nait goud wat ie vandoag tegen t volk zegd hebben en doar n aid veur God op doan hebben dat ie stad overgeven zellen aan ons vijanden as de Heer ons nait binnen vief doag te hulp komt.
12 Wèl bin ie aigelks dat ie t woagd hebben God zo oet te perbaaiern en joe vandoag, as gewone mensken dij ie binnen, boven God te stellen?
13 Ie perbaaiern aalmachtege Heer te deurgronden, mor nooit ook nog nait zel ie wat aan wait kommen.
14 Daipste van n menskenhaart kin ie èns nait begriepen of vatten wat ter in zien kop omgaait. Hou zel ie God den, dij t aal moakt het, deurzain kinnen of zien inzichten begriepen en zien gedachten deurgronden? Nee, bruiers, ie mouten de Heer, ons God, nait taargen.
15 Al zol hai ons ook nait binnen dij vief doag helpen, den is e toch machteg genog ons op zien tied te hulp te kommen, of ons te verrinnewaaiern veur t oog van ons vijanden.
16 Mor t is nait aan joe veuroet te lopen op de Heer, ons God, zien besloeten. God let zok ja nait net as n mensk in t naauw drieven. Hai let zok wet nait veurschrieven.
17 Loat we doarom rusteg ofwachten dat hai ons redden zel en beden dat hai ons helpen komt. Hai zel ons verheuren as hom dat goud tou liekt.
18 Tot vandoag aan dag tou is t bie ons toch nait veurkommen dat n stam of n femilie, om t even in welk loug of stad den ook, goden aanbeden het dij ze zulm moakt hebben, zo as dat in laankmanstied gebeurde?
19 Doarom binnen ons veurolden doudestieds overleverd aan dood en plundern en binnen ze rampzoaleg ondergoan veur t oog van ons vijand.
20 Mor wie willen van gain aander God waiten as van hom. Doarom mag we der op vertraauwen dat e ons en ons volk nait vergeten zel.
21 As wie in handen van vijand valen, komt hail Judea ook in zien macht. Den wordt ons haailegdom plunderd. En dij ontwijden zel God ons aanreken.
22 As wie ainmoal as sloaven onder vremde volken verkeren, zel hai ook op ons kop deelkommen loaten dat ons laandslu doodmoakt binnen, wie in ballengschop votbrocht en ons laand verloren hebben. Veur dij ons kopen doun, wor wie tou schimp en schaande.
23 Ons sloaf wezen zel beslist nait op redden oetlopen, mor t wordt n schaande, dij de Heer, ons God, over ons brengt.
24 Kom op, bruiers! Loat we doarom ons laandslu zain loaten wat of we weerd binnen. Heur levent hangt ja van ons òf, en t löt van haailege stad, tempel en altoar, ook.
25 Mor loat we veuraal de Heer, ons God, daank brengen, dij ons oetperbaaierd het, krekt as e dat doan het mit ons veurolden.
26 Dou der mor ais denk om wat e mit Abram doan het en hou of e Isaak oetperbaaierde en wat Jakob overkwam in Syrisch Mesopotamië, dou e op schoapen paasde van zien oom Laban.
27 Want zo as hai heur zuverde, of was t mit vuur, om heur haart haildaal kennen te leren, zo is hom t ter nou ook nait om begund ons te stravven: de Heer straft dij hom dainen om heur aan te pittjen."
28 Doar was Uzzia zien beschaaid op: "Krekt! Ales wat ie zegd hebben, zit n goie grond in, en der is niks tegen in te brengen.
29 t Is nait veur eerste moal dat ie zain loaten hou klouk of ie binnen. Al van jongs òf aan stoan ie bekend om joen inzicht en ales wat ie oetdenken is goud.
30 Mor t volk verging zo van dörst dat t ons belofte ofdwongen het, n aid dij we nait breken kinnen.
31 Ie binnen n vrome vraauw: beed veur ons dat de Heer regen stuurt dat ons putten weer vol worden, en wie nait laanger vergoan van dörst."
32 "Luster," zee Judit. "Ik zel wat doun dat ons volk zok tot in lengte van doagen bieblieven zel.
33 Zörg dat ie vannaacht bie poort stoan. Ik zel den mit mien sloavin tou stad oet goan. Veurdat tied verstreken is dat ie volgens joen belofte stad aan ons vijanden overgeven zollen, zel de Heer zok deur mien toudoun over Israël ontfaarmen.
34 Vroag nait wieder wat of k doun zel. Ik zel joe t eerst vertellen as ik t doan heb."
35 Dou zeden Uzzia en aander bestuurders van stad tegen heur: "Goa in vree! Mag de Heer, ons God, veur joe aangoan om ons vijanden òf te stravven."
36 Doarnoa gingen ze vot, oet tènt vandoan, weerom noar heur post.
|
